Gisteren is Pauline geïnterviewd voor nieuwsuur. (Zie het fragment hieronder).
Met het publiceren van de cijfers rondom de ‘thuiszitters’, is dit onderwerp weer even een ‘hot topic’. En was er gisteren in de media veel aandacht voor ‘thuiszitters.
We krijgen in de media steeds te zien wat er zo bijzonder is aan het ‘thuiszittende’ kind en dat het op school maar niet wil lukken. Ook wordt belicht wat de impact van het thuiszitten heeft op een kind of jongere en hun omgeving.
Maar we horen zelden in de media hoe het kan dat zo’n grote groep kinderen uitvalt in het huidige onderwijssysteem. En welke rol de school en het schoolbestuur/samenwerkingsverband, hierin speelt. Want zijn deze kinderen nu echt allemaal complex? Of is het onderwijssysteem zo complex dat het maar niet lukt om deze kinderen binnen dit systeem te laten ontwikkelen?”
Gisteren is Pauline ruim een uur geïnterviewd. Natuurlijk kunnen ze dan niet alles uitzenden. Maar wederom wordt bovenstaande uitgezonden terwijl we ook hebben gesproken over wat volgens de inzichten van stichting innovators het probleem is.
Het is goed dat andere thuiszitters en hun ouders door deze media aandacht zien dat zij níet de enige zijn en steun kunnen vinden hierin. Het is belangrijk dat deze problematiek bespreekbaarder wordt.
Maar wat er niet is niet uitgezonden?
Hetgeen wij zien vanuit ervaringen en verhalen van diverse gezinnen.
Wat we waarnemen in observaties wanneer we als stichting betrokken worden bij de kinderen op school en wanneer we constateren dat er veel overeenkomstige verhalen zijn. Een voorzichtige conclusie die wij hierbij kunnen maken is dat:
-Er vaak een hoge owerkdruk bij docenten wordt ervaren, waardoor ze niet alles kunnen doen wat noodzakelijk is of wat zij zouden willen.
-Er zo veel “stempels” bij de kinderen in de klas zijn, waarbij meer expertise nodig is. En in de opleiding van de docent hier slechts oppervlakkig aandacht aan wordt besteed. De docent heeft vaak te maken met kwetsbare kinderen die meer nodig hebben dan wat er geboden wordt.
-Er te weinig helpende handen in de klas zijn. Wat bovenstaande instant houdt.
-Er vaak tegen beperkingen van wet- en regelgeving aangelopen wordt en er dan vanuit onwetendheid en angst dingen juist wel of niet gebeuren. Er mag en kan vaak meer dan scholen en instanties weten. Hier mag veel meer bekendheid over komen. Wat mag en kan er WEL!
-Er minder papierwerk en minder over verschillende lagen zou moeten worden gegaan voordat er passende ondersteuning kan worden ingezet. Vaak duurt dit onnodig lang waardoor een kind nog verder beschadigd.
-We dit alles pas toepassen achteraf. Echter wanneer er vooraf per individu gekeken kan worden wat het nodig heeft, dan kan het kind zijn ware potentie naar boven komen.
Ook Balans, vereniging voor ouders besteed hier aandacht aan.
Lees ook hun eerste reactie na de publicatie van de nieuwe cijfers.
